Van zomer naar herfst tijdens het weekend in de Vogezen
Als je me zou vragen of ik mezelf als een outdoor persoon beschouw, zou ik waarschijnlijk nee zeggen. Ik ben geen fervent kampeerder of wandelaar, en specifieke reisbestemmingen buiten de gebaande paden zijn nooit echt mijn ding geweest. Maar als je me vraagt of de natuur goed is voor mijn welzijn, dan is het antwoord volmondig ja. De natuur laadt mijn batterij op in alle opzichten.
Dit was precies wat er gebeurde toen ik het afgelopen weekend met een groep gelijkgestemden de Vogezen in trok. Drie dagen lang, enkel met de spullen die we zelf konden dragen, wandelden we door de natuur, weg van technologie en afleidingen. We deelden verhalen, aten wat we zelf meedroegen, en sliepen onder de sterrenhemel. Het doel was helder: het herontdekken van de kracht van de natuur en het opnieuw verbinden met ons diepere 'zijn'.
"Adopt the pace of nature: her secret is patience."
– Ralph Waldo Emerson
Tijdens ons weekend in de Vogezen werd ik meerdere keren herinnerd aan de diepere, filosofische relatie die we als mensen hebben met de natuur. Dit deed me denken aan Ralph Waldo Emerson’s essay “Nature” uit 1837, waarin hij de natuur beschrijft als meer dan alleen een fysieke ruimte. Hij ziet de natuur als een essentieel onderdeel van ons leven, dat op verschillende manieren invloed heeft op ons welzijn.
In zijn werk definieert Emerson vier “uses” van de natuur: commodity, beauty, language, en discipline. Elk van deze aspecten was op zijn eigen manier voelbaar tijdens onze drie dagen in de bergen.
- Commodity: Voorzien in onze materiële behoeften. Tijdens de hike droegen we alles wat we nodig hadden op onze ruggen. Deze terugkeer naar eenvoud, waarbij we alleen het meest essentiële bij ons hadden, deed me beseffen hoe weinig we eigenlijk nodig hebben om te leven. Dit is precies wat Emerson bedoelde met natuur als commodity – het is onze basis, het geeft ons wat we nodig hebben om te overleven.
- Language: Emerson zag de natuur als een symbool voor de geest, en dat werd tijdens dit weekend duidelijk in de gesprekken die we met elkaar voerden. In de stilte van de bergen werden woorden als gereedschap om onze ervaringen te delen, maar ook om onszelf beter te begrijpen. De natuur vormde de achtergrond waartegen we onze persoonlijke verhalen en kwetsbaarheden durfden te delen, waardoor er een nieuwe laag van verbinding ontstond.
- Beauty: De schoonheid van de natuur openbaarde zich op talloze manieren. Zoals Emerson de schoonheid verdeelt in perceptie en menselijke actie, zo merkten wij dat door het simpelweg zijn in de natuur, we de wereld om ons heen anders gingen zien. Het vertragen van onze stappen, het luisteren naar de wind door de bomen, en het zien van de sterren aan de heldere hemel brachten niet alleen rust, maar ook een dieper bewustzijn van de wonderen om ons heen.
- Discipline: De natuur daagt ons uit en leert ons discipline. Elke stap die we zetten tijdens de hike herinnerde ons aan onze eigen fysieke en mentale grenzen. Zoals Emerson beschreef, brengt de natuur waardevolle lessen over door ons te dwingen onze beperkingen te respecteren en naar ons lichaam te luisteren. Het was een oefening in zowel uithoudingsvermogen als zelfbewustzijn, waarbij we leerden hoe belangrijk het is om op tijd te stoppen en hulp te vragen wanneer dat nodig is.
Emerson's filosofie resoneert sterk met wat ik tijdens dit weekend in de Vogezen heb ervaren. De natuur is niet alleen een plek van ontspanning of fysieke activiteit, maar een bron van diepe wijsheid. Zoals Emerson het zegt:
"The creation of a thousand forests is in one acorn."
Deze dagen herinnerden me eraan dat in de natuur alle antwoorden liggen – we hoeven alleen maar stil te zijn, te luisteren en aanwezig te zijn.
De Kracht van de natuur
De vraag was of een 'outdoor'-programma misschien ook iets zou kunnen zijn voor de medewerkers van NHL Stenden, in relatie tot stressgerelateerde problemen. Deze gedachte zette me aan het denken: hoe kan je iets aanbevelen zonder het eerst zelf te ervaren? Ervaringsleren is voor mij essentieel, vooral als het gaat om welzijn.
Het is algemeen bekend dat tijd doorbrengen in de natuur stress vermindert en je stemming verbetert. Gedragswetenschappen tonen aan dat natuurlijke omgevingen ons helpen te ontsnappen aan de constante stroom van prikkels die we in ons dagelijkse leven ervaren. Maar in die drie dagen in de Vogezen werd het me duidelijk hoe diep deze effecten kunnen gaan en wat de kracht van de natuur hierin is.
Shinrin Yoku en de kracht van aanwezigheid
De ervaring deed me denken aan Shinrin Yoku, de Japanse praktijk van bosbaden. Net als bij deze oude traditie, was onze wandeling door de natuur een oefening in aanwezigheid. We vertraagden onze pas, luisterden naar het geruis van de bladeren, voelden het zachte mos onder onze voeten, en lieten de frisse berglucht onze longen vullen. Het waren niet alleen fysieke stappen, maar ook mentale stappen naar rust en bewustzijn. Zoals iemand ooit zei:
"In every walk with nature, one receives far more than he seeks."
- John Muir
De natuur bracht ons terug naar de essentie. Het bracht rust, maar ook ruimte om opnieuw te verbinden met ons diepere zelf, zonder de druk van dagelijkse verantwoordelijkheden. In de eenvoud van de natuur ligt een helende kracht die we vaak vergeten in de hectiek van het moderne leven.
Onderzoek door Dr. Qing Li toont aan dat bosbaden de hartslagvariabiliteit verbetert, cortisolniveaus verlaagt en het immuunsysteem versterkt.
Innovatie in welzijn: Terug naar de natuur
Mijn rol als Health Manager bij NHL Stenden draait om innovatie in welzijn. We hebben jarenlang gefocust op curatie, maar in mijn ervaring missen we vaak de signalen die ons lichaam en geest geven. We zijn zo gewend geraakt aan druk en prestatie dat we het contact met ons gevoel verliezen.
De natuur daarentegen, biedt ons een manier om opnieuw te voelen. Het leert ons grenzen te herkennen en te respecteren, niet alleen fysiek, maar ook emotioneel en mentaal. Zoals ik tijdens dit weekend ervoer: het gaat er niet om je grenzen op te zoeken en te overschrijden, maar juist om aandachtig te zijn voor je eigen behoeften en op tijd hulp te vragen.
Inzicht vanuit de Vogezen
Dit weekend was niet alleen een fysieke reis, maar vooral een mentale en emotionele reis. Door verhalen te delen, zowel de mooie als de minder mooie, ontstond er een diepere verbinding met elkaar. We kwamen allemaal met onze eigen ervaringen, maar ontdekten dat de natuur een plek biedt waar al die verhalen samen kunnen komen. Zoals Rumi ooit zei:
"The wound is the place where the light enters you."
Het is dit soort kwetsbaarheid dat echte groei mogelijk maakt. Dit weekend leerde mij dat het oké is om soms door moeilijke momenten te gaan. Zonder verdriet is er geen vreugde, en zonder pijn is er geen groei.
Afgelopen weekend is georganiseerd door Patrick van Aalst en Anne Mérat welke ik wil bedanken voor de goede begeleiding en geweldige ervaringen. Tevens de gehele groep als het gaat om het delen en samen optrekken.
Ik heb nog een kleine sfeer impressie van dit bijzondere weekend toegvoegd wat bleek ook nog een Indian Summer te zijn in de overgang naar de herfst.
Vitale groet,
Frank
